We stonden voor de keuze om de vrijdag te besteden aan een bezoek aan Florence of Pisa. Het is uiteindelijk Pisa geworden. Een bezoek aan de schuine toren hoort eigenlijk wel thuis in deze rondreis. Op de grasvelden naast de toren zie je alleen mensen met hun handen in de lucht staan. Zij duwen de toren zogenaamd terug. Wij hebben ook maar even zo'n foto gemaakt, want we konden geen originelere wijze bedenken. Niemand trouwens.

Nadat we de fotoshoot afgerond hadden, hebben we besloten om niet de snelste weg naar ons hotel op de Po-vlakte te kiezen. Deze route over de Apenijnen kan namelijk ook via verschillende oude passen en dus over kleine smalle wegen. Het grootste deel van deze route (ca. 160 km) gaat door een Nationaal Natuurpark.

Tegen een uur of vier hebben we op hoogte de stoeltjes uitgeklapt en genoten van het uitzicht over de bergen. Een bijkomend voordeel was dat de temperatuur aangenaam was en dus een zonnebad tot de mogelijkheden behoorde. Dit was voor Laura zelfs de reden om de bikini uit de tas te halen. Een goede afsluiting van een mooie dag.

Bij ons hotel aangekomen twijfelden we of we wel goed zaten. Het leek wel erg stil. Er stonden geen auto's, maar bij de receptie zat gelukkig een oud mannetje dat direct onze naam zei. We moesten maar wat eten in het dorp, want het restaurant was ivm de vakantie gesloten. Zo gezegd zo gedaan. Een pizzeria was snel in het dorp gevonden. Om de dag helemaal goed af te sluiten hebben we ons getrakteerd op een sorbet. Dit bleek echter de kleinste sorbet te zijn die we ooit hebben gekregen. Het bleek een citroenijsje in het kleinst denkbare cherry-glaasje te zijn, maar de kwaliteit vergoede alles. Ook de prijs trouwens.

Bij het hotel aangekomen, bleek dat wij de enige gasten van het hele hotel zijn. Het is hier immers vakantie!

Programma voor morgen is nog niet bekend . . . .