We zijn vanmiddag in Rome aangekomen en hebben direct onze spullen veilig weggelegd en zijn rechtsomkeer met de auto richting de parking van het metrostation gegaan. We zitten helemaal aan de buitenrand op een resort met schitterend ingerichte motelkamers. Het lijkt wel een soort gevangenis (muur met automatische deuren e.d.) dus onze waardevolle spullen hebben we hier maar achter gelaten. We moesten eerst nog richting het centrum, waar we op de metrolijn B zijn gestapt. Alles wijst zich prima. We stonden binnen de kortste keren op het Piazza de Popolo. We zijn direct maar een straat ingelopen en hebben wat gegeten. Daarna wou Laura even shoppen en Robert dacht dat een zijstraat van del Via del Corso wel wat te bieden had. Het bleek de Via Del Condotti te zijn. Geen gevaar dus, want met merken als Prada, Gucci en Bvulgari was geen voldoende budget beschikbaar. We kwamen daarna precies uit bij de Spaanse Trappen. Het was ondertussen donker geworden en de trappen met fontein ervoor waren prachtig verlicht. En wat een mensen! Het was ondertussen al laat geworden en dus zijn we weer naar het hotel gegaan. Dat leverde nog een probleem op want de Metrolijn B was uitgevallen en dat betekende dat er verwijzingen naar bussen stonden vermeld. Dit was erg onduidelijk, maar de eerste de beste bus die aankwam bracht ons keuring naar het juiste metrostation.

We zitten dus nu op de kamer om het verslag te maken van deze dag. Het is raar, maar opeens weten we niet eens meer wat we vanochtend hebben gedaan. Rome was even te overweldigend. Toch maar proberen . . . .

Vanmorgen zijn we vertokken uit Spoleto en zijn richting het zuiden gegaan. Het eerste doel was een waterval die slechts 1 uur per dag zichtbaar is als de sluis wordt opengezet. Het was echter een feestdag (15 augustus) en dan zouden de sluizen de hele dag openstaan. Dat kwam goed uit. Wij waren echter niet de enigen, want zowat heel Italie wilde die waterval zien. Het was superdruk en mensen stonden vastgezet in hekken te wachten op bussen. Dit werd niks. We vinden een beetje toerisme niet erg, maar er zijn grenzen.

Laura stelde voor om de route langs een meer te lopen. Ook daar was het 'gezellig druk'. Hier konden we echter een tafeltje bemachtigen voor een koud drankje met uizicht over het meer.

Dat er vele wegen zijn die naar Rome leiden, dat is genoegzaam bekend.

Maar . . . . Laura had vandaag een paar hele bijzondere uitgekozen.

We hebben onze aandacht wat meer op de natuur gericht. Het was ons gisteren namelijk ook goed bevallen. Via Leonessa zijn we de cella del Leonessa gereden richting de Monte Terminilo (1.900 mtr). We hebben genoten van de haarspeldbochten omhoog. Op de weg naar boven zagen we een mooi plekje, dus tijd voor een tussenstop. Toen we uit de auto stapten (temperatuur heerlijk rond de 24 Graden) hoorde we heel veel stemmen. Het bleek dat dit gebied bevolkt was met recreërende Italianen. Accordeonmuziek ontbrak daarbij niet.

Boven de boomgrens was het uitzicht prachtig en zijn we weer even gestopt. Op weg naar beneden werden we weer verrast, want hier bleek een compleet vakantiegebied te liggen met wel duizend geparkeerde auto's. In de winter kan hier geskied worden, maar in de zomer is het ook goed bezet.

De weg richting Rome werd steeds groter en breder. Het hotel was erg makkelijk te vinden.

Morgen moeten we Rome wat beter leren kennen, maar Laura is al druk bezig in de boekjes. Het zal wel laat worden . . . .