Vandaag een dag die voornamelijk besteed is aan het verplaatsen. Na de auto weer van voedsel te hebben voorzien in Salo, zijn we richting de autostrada gereden. Dit is een tolweg waar je normaal gesproken 130 km/u kan en mag rijden. Wij troffen het blijkbaar niet, want er werd werkelijk overal aan de weg gewerkt. Het aan de aangeven snelheidslimiet houden is een ware kunst, want soms moet je ineens van 110 naar 60 en dan mag je weer over een lengte van 100 meter 130 rijden. Wij beheersen die kunst niet, maar ook Italiaanse vrienden hebben hier moeite mee. Sterker nog zij trekken zich nergens wat van aan en knipperen om mij in te halen terwijl wij 50 km te hard rijden. Na circa 250 kilometer hebben we even een kopje koffie genomen. Wij zijn inmiddels zo gewend dat Zwitsers onze bestelling kopieerden, want wij kregen precies wat zijn eigenlijk wilden hebben.

We hebben onderweg besloten om niet naar het museum van de Mille Miglia te gaan, maar een bezoek te brengen aan San Marino. We hebben de auto geparkeerd in het ministaatje en zijn naar boven gegaan met de kabelbaan. Deze bracht ons mooi op de centrale plaats van de vesting die hoog boven het vlakke landschap uitsteekt. Het is erg toeristisch, maar wel leuk om te zien. We hebben daarom ook maar even de 1^e toren bezocht en dit leverde leuke plaatjes op. Vanaf de top van de berg had je een mooi vergezicht richting Rimini dat ca 25 km verderop aan zee ligt. Onze magen begonnen te protesteren en Laura heeft een coupe ijs besteld en Robert een schnitzel. De temperatuur was aangenaam door de hoogte (ca. 24 graden).

Daarna zijn we naar ons hotel gereden dat ongeveer 15 km landinwaarts ligt. Naarmate we dichter bij onze bestemming kwamen, vroegen we ons af of dit wel een leuke bestemming zou zijn. Ons hotel lag in een dorp dat op een heuvel ligt en een hele grote gerestaureerde burcht bezit. De auto moesten we verderop parkeren, want er was geen ruimte bij het hotel. Bij aankomst werden we begroet door een oud Italiaans mannetje dat ons wegwijs maakte. Eerst regelde hij dat we konden inchecken en later toen we wilden eten, regelde hij dat wij in de tuin van het restaurantgedeelte een tafeltje kregen toegewezen. Het eten smaakte prima. Toen we naar de kamer wilden gaan zijn we nog even in de burcht geweest. Het verbaasde ons dat het mooi verlicht was en de sfeer van de middeleeuwen uitstraalde.

Morgen eerst nog even kijken bij licht en dan naar Urbino . . . . .