Vanochtend hebben we ontbeten op het dak van het hotel met een prachtig uitzicht over het Gardameer. Het Italiaans ontbijtje is zeker niet tegenvallen. Van met marmelade of chocola gevulde broodjes tot aan bananenyogurtje. Voor Robert natuurlijk een heerlijk kopje Italiaanse koffie en voor Laura een kopje cappuccino.

Gisteravond hebben we nog geprobeerd om hier in de buurteeninternetverbinding tot stand te brengen, maar helaas was dat niet gelukt. Het zou nog eenvoudiger gaan, want het vragen bij de receptienaar een kabeltje was de oplossing. Je kon hier op de kamer gewoon gratis internetkrijgen.

Vandaag stond een bezoek aan Desenzano stond op het programma, omdat daar altijdeen weekmarkt is op dinsdag. Nou, Laura kon de voeten kapot lopen, want wat was dat een grotelange markt langs de boulevard. Van alles werd er aangeboden en we hebben ook nog wat bijzondere hapjes gekocht. Een zakje metspeciale koekjes en schaaltjesgevulde pepers en rolletjes ansjovis waren de oogst.

Daarna zijn we doorgereisd naar Sirmione. Een oude vestigingstad die op een schiereiland ligt. Het parkeren was een groot probleem, want we warennietde enigen! Uiteindelijk hebben we toch een plaatsje weten te bemachtigen en zijn we lopendverder gegaan. Na een foto en filmsessie waarvoor geruime tijd werd uitgetrokken, hebben we ons getrakteerd op een Italiaans ijsje. Min 12 kan niet mee met de kwaliteitsvergelijking. Vakantiegangers uit Sneek hebben dit bevestigd.

Rond half vier zijn we richting Peschiera gereden om Camping del Garda op te zoeken. Ondanks de verouderde kaarten van de Tomtomwerden we keurig gedirigeerd naar de hoofdingang. Sido gebeld en even later zaten we op het terras bij de stacaravan. Via de achteruitgang was een leuke wandeling naar het dorpje mogelijk. De dames Anouk en Merel konden de shopdrift niet weerstaan en liepen kort na aankomst al met plastic tassen, gevuld met jurkjes. Het prijsniveau was erg laag, dus de aanschaf werd goedgekeurd door de heren.

De terrassen waren alovervol, toen wij besloten een vrij tafeltje voor zes personen te zoeken. We moesten dus geduld hebben. Ondanks de protesten van Sido om niet te willen wachten op een tafeltje, hebben we toch maar even 'di Mama' - zij regelde dat de wachtende gastenvrijgekomen tafeltjes werden toebedeeld -- degevraagde vijf minutengegund. Zij had ons namelijk een tafeltje beloofd. Zo vriendelijk dat ze was voordat we zaten, zo nors keek zij toen we nog niet wilden bestellen. De jonge dames waren ons namelijk weer ontglipt enweer winkels in gedoken.

Het eten smaakte uitstekend en de wandeling naar de camping verliep vlot. Op de achtergrond werden we begeleid door onweer in de verte. Gelukkig bleef het droog (voor Ria).

Na een drankje op het terras bij de caravan ontdekten we dat de receptie om 21.00 uur gesloten was. Het was inmiddels een uur of tien 's avonds. Dit was dus een probleempje, omdat we bij aankomstLaura's paspoorthebben moeten afgeven. Laura beheerst inmiddels het Italiaansbehoorlijk. Haar uitspraakkomt bij Robert zeer geloofwaardig over, maar of een Italiaan het begrijpt was nog niet aangetoond. Toch, na enige conversatie met een bewaker, die overigens geen Engels sprak en dus alleen maar Italiaans, werd de enveloppe met paspoort overhandigd en konden wevertrekken.

Na een uurtje waren we bij het hotel en het parkeren zou mooi op dezelfde parkeerplaats kunnen. Deze ligt hemelsbreed op 100 meter afstand van onze hotelkamer een beetje bergopwaarts.Wij presteerden het om de parkeerplaats niet te kunnen vinden en verdwaalden op de berg in een woud van eenrichtingsverkeer, tunneltjes en doodlopende weggetjes. Na een hernieuwde poging lukte het gelukkig wel.

Morgen is een relaxdagje ingepland, maar ons kennende zal het wel weer een ontdekkingstocht worden naar en verlaten strandje . . . . . .