We hebben de wekker vroeg gezet, want we zijn van plan om vroeg te vertrekken. Kwart over zes worden we gewekt en om zeven uur zijn we klaar om te ontbijten, zodat we snel weg kunnen. De auto is al gepakt. Wanneer we het hotel binnen komen, komen we erachter dat je pas om half acht kunt ontbijten. We besluiten het ontbijt maar te laten zitten.

Wij moeten echter de rekening van de door ons genuttigde drankjes nog betalen, maar er is niemand bij de receptie. Wel horen we gescharrel achter de deur, maar op ons kloppen wordt niet gereageerd. Via de deur achter de bar lukt het ons om iemand van de keuken te spreken, maar die kan ons niet helpen. Bij navraag aan een toevallig langskomende schoonmaakster horen we dat je pas om acht uur kunt uitchecken, omdat de computer dan pas wordt opgestart. Dit was niet de start die we gewenst hadden.

We zijn er klaar mee en besluiten om hier niet langer op te wachten. We gaan weg, nadat we het e-mailadres bij de schoonmaakster hebben achtergelaten met het bericht dat men de rekening wel per mail moet versturen. Zo reden wij om kwart over zeven het dorp St. Christina uit. De reis verloopt goed. Laura denkt regelmatig even aan haar schoonheidsslaapjes onderweg en Robert rijdt ons beide veilig door de Dolomieten, Oostenrijk, Duitsland en Nederland naar huis. Rond acht uur arriveren we weer thuis.

Bij thuiskomst zien we in de inbox dat er keurig een rekening is verstuurd. We kunnen onze schulden in Italië dus aflossen.

Nog wat cijfertjes:

We hebben deze reis op één dag na alle dagen de auto gebruikt en in totaal 5500km gereden.